West-Europa is sinds de val van de muur duidelijk veranderd. Onder druk van de E.M en de globalisering, bekeerde regering na regering zich tot de bekende neo-liberale maatregelen: privatisering, deregulatie en liberalisering van kapitaal- en arbeidsmarkten. Als gevolg hiervan gaat Europa steeds meer lijken op het continent waar het zich het liefste tegen afzet: Amerika.
Wat blijft er over van het 'West-Europese model', de herkenbare inrichting van de samenleving waarin sociale rechtvaardigheid en -zekerheid de boventoon voeren, waarin culturele identiteiten bewaakt worden en waarin de staat een beschermende rol speelt?
Doel van het project 'Een continent op drift' is om deze omwenteling in kaart te brengen aan de hand van de ontwikkelingen in enkele West-Europese landen (Ierland, Finland, Portugal, Frankrijk, Duitsland, België en Nederland). Wat is er eigenlijk de laatste tien jaar (en langer) precies veranderd op sociaal-maatschappelijk, cultureel en sociaal-economisch gebied? Wat is daar de oorzaak van? Hoezeer zijn de West-Europese samenlevingen meer op elkaar gaan lijken? Hoe ervaren de burgers van Europa deze veranderingen? En wat zijn de contouren van het nieuwe West-Europese model?
Artikelen over dit thema zouden met regelmaat in de Volkskrant (en eventueel De Morgen) gepubliceerd worden. Deze artikelen hadden moeten dienen als bron voor een op zichzelf staand boek dat zich ging concentreren op een duidelijk waarneembaar gevolg van de omwentelingen: het onbehagen over de ingeslagen koers. Helaas kwam - wegens omstandigheden - een vroegtijdig einde aan dit project.
De Volkskrant 15/04/2002: Het Europese hart van de Ieren is heel diep weggestopt
De Volkskrant 25/04/2002: Ieren vechten om schaarse zalm
De Volkskrant 26/04/2002: Seksschandalen ondermijnen gezag katholieke kerk
De Volkskrant 10/06/2002: De pony kids van Dublin
