Bloed en honing

In Bloed en honing trekken Van der Linde en Segers over doodstille wegen, dorre hoogvlaktes, door desolate dorpen en donkere rotskloven. Ze bezoeken steden met magische namen als Dubrovnik, Sarajevo, Skopje, Ohrid en Tirana. Ze laten de wereld zien van gewone mensen met een buitengewone geschiedenis. Mensen die dromen, vechten, angstig zijn, worstelen met hun lot. Als in een veelstemmig koor vertellen zij over hun levens.

In Bloed en honing zijn taal en beeld met elkaar verweven tot een onlosmakelijk geheel – op dezelfde manier als die waarop de geschiedenis verweven is met de omgeving. Het is een vernieuwende en unieke combinatie van literaire non-fictie en documentaire fotografie. Schrijver en fotograaf zijn afwisselend aan het woord als in een reisjournaal.

Bloed en honing gaat over eenheid en scheiding. Over de ontnuchterende realiteit van in de praktijk doorgevoerd nationalisme. Over hoop en teleurstelling, passie en lethargie. Over dagelijkse beslommeringen en geopolitieke krachten. Over de rol van het verleden in het heden. Over de versplintering van een regio, een gevaar dat ook elders in Europa samenlevingen bedreigt.

‘Denk niet dat het niet gebeurt, dat er geen oorlog kan komen. De wereld waarin je leeft, die je gewoon vindt, kan in één klap voorbij zijn. Niemand geloofde het, wij ook niet, maar het is toch gebeurd,’ zegt historicus Jesenko Galijašević bij hem thuis in Sarajevo.

> lees hier het verhaal achter Bloed en honing

Foto: © Nicole Segers