BRUSSEL - Vanuit Nigeria waaide een vorm van spiritueel pooierschap over naar het Belgische prostitutiemilieu. Jonge vrouwen worden met voodoo, het geloof in de macht van de goden en geesten tot prostitutie gedwongen. "Een voodoopriester bewerkt de borsten van het meisje met een scheermesje. Haar moeder en de moeder van de pooister drinken beiden het bloed van de wonden. Zo komt een overeenkomst tot stand."
In de meeste gevallen investeert een madam - vrouwelijke ex-prostituees beginnen vaak een tweede carrière als pooister - een bedrag tussen 5.000 en 10.000 euro om een meisje naar Europa te brengen. Kwestie van een stevige return-on-investment eist deze pooister een som tussen de 40.000 en 50.000 euro terug. Vaak hebben de meisjes geen idee van de sommen in kwestie.
In deze reportage voor Apache volgt Rafael Porto Carrero met steun van het Fonds Pascal Decroos het lot van de 29-jarige Present, een Nigeriaanse ex-prostituee, een typisch voorbeeld van Nigeriaanse mensenhandel en sexuele uitbuiting. "Christopher Davis en zijn echtgenote Mabel James doorkerfden vaak mijn hele lichaam met een scheermesje”, vertelt Present. “Ik moest hen stukjes hoofd-, oksel- en schaamhaar geven. Ze knipten mijn nagels. Daarna bundelden ze alles in een stukje papier. Ik zou dit terugkrijgen nadat ik mijn schuld afbetaald had."
Porto Carrero stelt vast dat de slachtofferbegeleiding in België goed verloopt - tenminste voor de meisjes, die met politie en parket willen samenwerken. Velen vrouwen zwijgen echter als een graf uit angst voor spirituele en sociale repressailles.
"De meisjes zijn enorm bang dat ze door de naam van hun pooier of voodoopriester aan de politie te verklappen onvruchtbaar worden. Dan worden ze in Nigeria niet meer als échte vrouwen aanzien", weet voorzitter Christopher Oliha van de vzw Nigeriaanse gemeenschap in België. Natuurlijk speelt de angst voor repatriëring naar Nigeria een andere belangrijke rol om contact met gerechtelijke instanties te mijden.
Blijft nog de vraag of de strafuitvoering van de veroordeelde mensenhandelaars enigzins afschrikkend werkt. “Voor straffen onder drie jaar ga je bijna nooit de gevangenis in”, meent substituut-procureur Karin Carlens van het Brusselse parket. “De effectieve straffen zijn meestal zo kort dat de veroordeelden bijna altijd aanspraak maken op een voorlopige invrijheidstelling of zelfs niet meer gevangenis in moeten na voorlopige hechtenis. Dit blijft dweilen met de kraan open.”
ONLINE
"Priester met hebzucht, zusters zonder genade" - (Apache.be, 03/05/2011)
