Karen Verschooren is cura­tor heden­daag­se beel­den­de kunst.

Karen Verschooren is cura­tor heden­daag­se beel­den­de kunst. Ze werkt voor STUK, Huis voor Dans, Beeld en Geluid waar ze ver­ant­woor­de­lijk is voor het beel­den­de kunst­pro­gram­ma inclu­sief een reeks solo­ten­toon­stel­lin­gen en Artefact: een the­ma­ten­toon­stel­ling en fes­ti­val waar­in heden­daag­se kunst, actu­a­li­teit en maat­schap­pe­lij­ke uit­da­gin­gen cen­traal staan.

Tussen 2008 en 2015 werk­te ze als cura­tor / pro­ject coör­di­na­tor voor Z33, Huis voor Actuele Kunst in Hasselt.

Karen Verschooren studeerde Communicatiewetenschappen aan de K.U.Leuven (2004). In Juni 2007 behaalde Verschooren een Master of Science in Comparative Media Studies van het Massachusetts Institute of Technology met een thesis over Internet kunst in relatie tot de traditionele musea voor hedendaagse kunst. Tijdens haar verblijf binnen CMS co-organizeerde ze ook het tweede en derde MIT European Short Film Festival en als Art Scholar en Art Representative hielp ze de kunstengemeenschap op MIT uit te bouwen. Vroegere academische omzwervingen leverden haar een master in de communicatiewetenschappen (K.U.Leuven - 2004) en een master in de Cultuurwetenschappen (V.U.B. - 2005) op.

Verschooren ontving een fellowship van het Belgian American Educational Foundation (BAEF), en de MIT D'Arbeloff Award for Excellence in Education. Haar essays, artikels en vertalingen zijn terug te vinden in onder andere Muziek en Woord, Vlaams Marxistisch Tijdschrift, De lichte Kamer en The Weight of Photography. Voor het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek schreef ze een bundel artikels over Vlaamse braindrain.

Karen Verschooren

Info

Naam
Karen Verschooren
Titel
Cura­tor heden­daag­se beel­den­de kunst
Land
België
Plaats
Leuven

Gesteunde projecten

Vlaamse brains in Boston

  • Onderwijs
  • Innovatie
  • Wetenschap

BOSTON - De Amerikaanse intellectuele wereld is ongerust. Visumproblemen aan de grens zouden internationale onderzoekers en studenten afschrikken. De Amerikaanse leidinggevende positie zou in het gedrang zijn. Maar is de toestand wel zo zorgwekkend?