Raf Custers

De diepe, blauwe oceanen herbergen een ongekende schat aan biodiversiteit, maar ook de laatste onontgonnen grondstoffen van de planeet. De race naar de oceaanbodem is volop bezig en België zit in de kopgroep. 

Raf Custers ging naar het Noorden van Colombia waar hij El Cerrejon bezocht, de site van de grootste steenkoolmijn van Latijns-Amerika. Resulaat is een feuilleton op Mo.be.

Met grondstoffen viel er geld te verdienen de laatste jaren. Véél geld. Iedereen zat er de voorbije eeuw achter aan, om ze te winnen en te verkopen of om ze te verwerken in de industrie. Het gevolg: de prijzen schoten omhoog. Wie in grondstoffen handelde, werd slapend rijk. Dat credo gold voor ondernemingen, en ook regeringen geloofden erin.

Zonder brandstof vallen onze auto's stil; dat weten we en dat beseffen we. Veel minder aandacht gaat naar grondstoffen. Onterecht, want zonder grondstoffen zouden er zelfs geen auto's om mee stil te vallen zijn. De gemiddelde wagen bevat anderhalve kilometer koperdraad. En dat koper wordt vooral in Afrika gezocht.

UYUNI - Uyuni is een achtergebleven uithoek van Bolivië. Maar het zoutmeer van Uyuni is rijk aan lithium, dè grondstof voor de fabricatie van batterijen, straks ook voor batterijen voor elektrische voertuigen. Om dat lithium is nu een schaakspel aan de gang tussen enkele multinationale bedrijven, de bevolking van Uyuni en de Boliviaanse regering. Ondanks aantrekkelijke voorstellen vanwege de multinationals houdt de regering vast aan haar nationalistische koers. Dat tonen de eerste resultaten van het onderzoek van Greet Brauwers en Raf Custers in Bolivië.

In november 1956, drie maanden na de mijnramp van Marcinelle, ondertekenden België en Spanje een emigratieakkoord. Er konden nu officieel Spaanse mijnwerkers naar België komen, de steenkoolindustrie had hen dringend nodig. Zo ontstond de indruk dat de Spaanse migratie een gevolg is van Marcinelle. 

Become the media: In het kielzog van de andersglobalistische beweging ontstond een internationaal netwerk van jonge media-activisten. Het zijn mensen betrokken bij de gebeurtenissen op straat die van daaruit aan berichtgeving willen doen. De auteurs van dit MAM-boek deden 3 jaar lang een vivisectie op hun eigen ervaring bij indymedia.be. Om een aanzet te geven voor alle would be media-activisten. Hoe zelf verhalen uit je omgeving optekenen? Hoe een reportage maken? Hoe mensen aan het woord laten? Hoe aan informatie geraken?

Uitmaken wie ze zijn, dat is het doel van dit reportage-project. In de berichtgeving gaat men ervan uit dat er heuse Mayi-Mayi-milities opereren. Maar in werkelijkheid zouden de Mayi-Mayi niet meer zijn dan hardnekkige kernen van armzalig bewapende burgers. Toch zouden ze de bezetter het leven bijzonder lastig maken.