Gesteunde projecten

Catherine Vuylsteke liet Afghaanse vrouwen zelf aan het woord, in een serie portretten uit zowel de hoofdstad als het zuidelijke ex-Talibanbolwerk Kandahar en de centrale bergen van de Hazarajat.

Zevenenvijftig jaar lang heeft Ginette Geenens geleefd zonder letters. Van haar prille kindertijd tot haar pensioen heeft ze school gelopen, gewerkt, geld verdiend, haar huishouden gerund, haar kind opgevoed – zonder dat iémand buiten haar gezinsleden het wist. Want niemand mocht het weten. Niemand mocht zien onder welk verschrikkelijk en oneigentijds juk zij gebukt ging. Dus leefde ze zo dat niemand het kon ontdekken: stil, klein, anoniem. Onzeker, geïsoleerd en routineus. Alles liever dan de schaamte te moeten ervaren van het 'anders zijn'. 

Harare, 4 januari 2002 - Zimbabwe is op dit ogenblik verwikkeld in een enorme operatie van landhervorming en zal daarbij eind maart 2002 een cruciale presidentsverkiezing kennen waarbij voor het eerst regerende partij en oppositie aan elkaar gewaagd zijn.

Koffie en Cola is een verzameling van reportages over de penibele economische situatie in Latijns-Amerika (Mexico, Argentinië, Brazilië, Venezuela en Colombia). Aan de hand van de reportages maakt Tom Dieusaert een analyse van wat de globalisering op het continent heeft teweeggebracht en hoe de toekomstperspectieven er uit zien. 

Naar aanleiding van de gebeurtenissen rond 11 september 2001 is Rudi Rotthier, ruwweg vanaf 1 januari 2002, aan een wereldreis door moslimlanden begonnen. Hij is vertrokken in Marseille, en zal de volgende landen aandoen: Tunesië, Algerije, Marokko, Mauretanië, Nigeria, Midden-Oosten, Turkije, Iran, Kasjmir, Bangladesj, Indonesië om uiteindelijk in Afghanistan te eindigen.

Steven Decraene, Peter Denruyter en Geert Sciot zijn alle drie journalisten die zich in het ingewikkelde en tragische Sabena-dossier hebben vastgebeten. Sabena was de eerste nationale luchtvaartmaatschappij in Europa die verdween. Hoe is het zo ver kunnen komen met 's lands vliegend monument?

De persvrijheid wordt vandaag minder bedreigd door censoren en autoritaire overheden, maar steeds meer door commercialisering en monoplisering. Toch zijn er wereldwijd heel veel mensen bezig om werk te maken van alternatieve mediastemmen.

West-Europa is sinds de val van de muur duidelijk veranderd. Onder druk van de E.M en de globalisering, bekeerde regering na regering zich tot de bekende neo-liberale maatregelen: privatisering, deregulatie en liberalisering van kapitaal- en arbeidsmarkten. Als gevolg hiervan gaat Europa steeds meer lijken op het continent waar het zich het liefste tegen afzet: Amerika.

Marc Hoogsteyns: "Tijdens de genocide in Rwanda in 1994 werden ook drie Belgische ontwikkelingshelpers vermoord door de Interahamwe, de beruchte Hutu-militie, die ook verantwoordelijk was voor de moord op meer dan 800.000 Tutsi's en gematigde Hutu's alsmede op een aantal Belgische para's in Kigali. Over de genocide in Rwanda en over het feit dat er een aantal Belgische para's vermoord werden, is al veel geschreven. Maar over de moordaanslag op de Belgische ontwikkelingswerkers zijn voorlopig weinig feiten bekend. Iedereen schijnt dit voorval te zijn vergeten.

Omdat freelance-fotograaf Karl Deckers in 1999 en 2000 geen jaarverslagen over zijn Fosterkind in Burkina Faso kreeg, nam hij de jaarverslagen van 1992 tot 1998 nog eens ter hand. Wat bleek? Elk jaarverslag is zo goed als een doorslagje van het jaar ervoor. Foster Parents Plan zou in Burkina Faso tussen '92 en '98 niets anders hebben gedaan dan latrines gegraven en waterputten geboord. Zijn nieuwsgierigheid was gewekt en Karl nam - met de steun van het Fonds Pascal Decroos - ter plaatse een kijkje.