De S53

2019-11-25

"Zie dat nu. Dat zijn er minstens twintig. Minstens." Een conducteur staat tegen de trein geleund, een grijze snor, een kepie en een grijs-oranje uniform. Hij wijst naar een groep jonge mannen en vrouwen wat verderop. "Transmigranten. Ik ben het zeker." Hij kijkt bezorgd. Hij trekt van zijn sigaret en blaast de rook zuchtend weer uit. “Het is elke avond hetzelfde.” Het is twintig voor elf 's avonds. Over twee minuten vertrekt de laatste trein naar Beervelde, een klein gehucht in Oost-Vlaanderen. De treinbegeleider duwt zijn sigaret uit en wandelt naar het vierkante bakje, dat aan een groengeverfde metalen pilaar geschroefd is. Hij stopt er de speciale sleutel in en draait om. Hij wandelt naar de trein. De deuren gaan piepend dicht. "Allez, het vluchtelingentransport vertrekt weer."

Elke avond opnieuw vertrekt de laatste trein naar Beervelde, gelegen langs de E17. Vanuit het station proberen jonge mannen en vrouwen elke dag, meestal te voet, één van de snelwegparkings in de buurt te bereiken. Daar de vrachtwagen op, richting Calais, daarna verder richting Engeland.

Iedereen ziet ze vertrekken: jonge mensen met warme lange jassen en hoodies, die met hun sokken in plastic zakjes glijden om droge voeten te behouden. Iets wat zorgeloze scouts en gidsen ook doen op een regenachtig zomerkamp. Medereizigers, treinbegeleiders, obers van het restaurant L’autre côté vlak naast het station: iedereen kijkt hoe ze hun leven riskeren om Engeland te bereiken.

'De S53' is een portret van mensen die de grote krantenkoppen zien voorbijtrekken, maar er niets aan doen. Want wat kunnen ze doen? Wat kunnen ze veranderen? Wat kan je doen voor mensen die L'autre côté proberen te bereiken?

De menselijke kant van een erg gemediatiseerd verhaal

Op vraag van het Fonds Pascal Decroos schreven Tinne Claes en Wederik De Backer het verhaal achter het verhaal. "Met deze documentaire wilden we de menselijke kant van een erg gemediatiseerd verhaal brengen. In de honderden artikels die er de afgelopen jaren over transmigratie verschenen, berichtten journalisten vooral over transmigranten als groep, wat identificatie bemoeilijkt. Deze reportage wilde tonen dat honderden herkenbare levensverhalen schuilgaan achter stereotypen." Het hele verhaal leest u hier.

Een radiodocumentaire van Tinne Claes en Wederik De Backer

Muziek: Studio Ree (Frederik De Clercq)
Eindredactie: Ottoline Rijks

Meestervertellers 2019

Tinne Claes en Wederik De Backer werden voor de podcast 'de S53' bekroond met de titel Meesterverteller 2019 van de Stichting Verhalende Journalistiek. Meer info.